Godsdienstige zuilen

Godsdienstige zuilen – God kijkt naar het hart
Kun je Gods gunst verdienen door uiterlijke goede daden te verrichten, zoals het volgen van bepaalde religieuze zuilen? Stel je eens een stiekeme atheïst voor die aan allerlei religieuze vereisten voldoet om zijn ouders te plezieren. Het is mogelijk dat zij hierdoor behaagd worden, maar dat geldt niet voor de alwetende God. Hij vereist oprechtheid. Of stel je eens een zakenman voor die uiterlijk heel godsdienstig overkomt, maar zijn klanten heel leep beduvelt. Hij wordt nooit betrapt en iedereen prijst hem voor zijn godsdienstigheid. Dit kan in onze menselijke samenleving door de beugel kunnen, maar niet bij God. Hij vereist reinheid. Stel je tenslotte een man voor die in God gelooft en heel zorgvuldig alle wetten, regels en vereisten naleeft. Zijn religie gebiedt hem om andere mensen eerlijk te behandelen, wat hij ook doet. Maar diep van binnen heeft deze man een trots hart en voelt hij minachting voor die anderen. Mensen prijzen hem, maar God doet dat niet. Hij vereist nederigheid.

Met een beetje moeite kunnen mensen zich aan godsdienstige vereisten houden. Maar het werkelijk eren van God vereist veel meer. Sommige mensen beweren dat de volgende vijf punten, principes of “zuilen” centraal staan in werkelijke godsdienst: 1) geloof, 2) aanbidding, 3) liefdadigheid, 4) vasten en 5) pelgrimstochten. De Bijbel staat sterk achter deze vijf gedachten, maar geeft er een interessante en provocatieve draai aan.

Godsdienstige zuilen – Vijf voorbeelden
Hier zijn vijf voorbeelden van godsdienstige zuilen:

• Geloof – Godsdiensten hebben in het algemeen een geloofsbelijdenis: een beknopte verzameling van aanvaarde overtuigingen. De leerstellingen van de Bijbel concentreren zich op Jezus Christus, over wie heel veel gezegd wordt. Een korte, dichterlijke uitdrukking zegt het als volgt: “Hij is geopenbaard in een sterfelijk lichaam, in het gelijk gesteld door de Geest, is verschenen aan de engelen, verkondigd onder de volken, vond geloof in de wereld, is opgenomen in majesteit” (1 Timoteüs 3:16). Een anders vers in de Bijbel zegt: “Ieder die de Zoon niet erkent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon erkent, heeft ook de Vader” (1 Johannes 2:23).
  
  
• Aanbidding – Vijf, tien of zelfs twintig keer per dag bidden is niet genoeg voor God. Hij wil ons hele leven. Zoals Hij tegen Abraham zei: “Leef in verbondenheid met mij, leid een onberispelijk leven” (Genesis 17:1). Het Nieuwe Testament draagt ons op: “Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt” (1 Tessalonicenzen 5:16-18). Onze harten en onze levens zouden daarom elke minuut van elke dag gevuld moeten zijn met aanbidding. Wij hebben een behoefte om Hem te aanbidden. Zonder deze aanbidding zullen we ons onvermijdelijk wenden tot de afgoden van weelde, macht, faam of begeerte, zelfs als we beweren de waarheid te volgen.
  
  
• Liefdadigheid – Jezus zei soms schokkende dingen. Dit is één van die uitspraken: “Wie mij volgt, maar niet breekt met zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zusters, ja zelfs met zijn eigen leven, kan niet mijn leerling zijn. Wie niet zijn kruis draagt en mij op mijn weg volgt, kan niet mijn leerling zijn... Zo geldt ook voor jullie: wie geen afstand doet van al zijn bezittingen, kan mijn leerling niet zijn” (Lucas 14:26, 27, 33). Jezus bedoelt hiermee op zijn minst dat niets vóór God kan komen; alles wat we hebben is onderworpen aan Zijn heerschappij. Dingen geven aan mensen in nood is een natuurlijk gevolg, slechts een onderdeel van een leven dat volkomen eigendom is van onze Heer en Meester.
  
  
• Vasten – Jezus riep Zijn volgelingen op om te vasten (Matteüs 9:14-15). Helaas doen mensen dit tegenwoordig maar weinig. Zij kunnen vaak een voorbeeld nemen aan volgelingen van andere religies. Maar Jezus eist meer dan een periodieke onthouding van voedsel of drank: Hij vereist een leven dat continue aan het vasten is van ego en zelfzuchtigheid. Hij zei het volgende over Zichzelf: “Ik ben niet uit de hemel neergedaald om te doen wat ik wil, maar om te doen wat hij wil die mij gezonden heeft” (Johannes 6:38). Daarom droeg Hij Zijn discipelen min of meer hetzelfde op:
  
  “Jullie weten dat heersers hun volken onderdrukken en dat leiders hun macht misbruiken. Zo zal het bij jullie niet mogen gaan. Wie van jullie de belangrijkste wil zijn, zal de anderen moeten dienen, en wie van jullie de eerste wil zijn, zal jullie dienaar moeten zijn – zoals de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen” (Matteüs 20:25-28).
  
  
• Pelgrimstochten – “Een schriftgeleerde kwam op hem af en zei: ‘Meester, ik zal u volgen waarheen u ook gaat.’ Jezus zei tegen hem: ‘De vossen hebben holen en de vogels hebben nesten, maar de Mensenzoon kan zijn hoofd nergens te ruste leggen’” (Matteüs 8:19-20). Jezus onderwees dat ons hele leven op deze aarde feitelijk een pelgrimstocht is. De enige echt heilige plaats is de hemel, de troonkamer van God. Volwassen gelovigen geven toe dat zij “op aarde vreemdelingen en gasten” zijn:
  
  “Door zo te spreken lieten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland. En daarmee bedoelden ze niet het vaderland waaruit ze weggetrokken waren, anders waren ze daarheen wel teruggekeerd. Nee, ze keken reikhalzend uit naar een beter vaderland: het hemelse. Daarom schaamt God zich er niet voor hun God genoemd te worden en heeft hij voor hen een stad gereedgemaakt.” (Hebreeën 11:13-16).

Leer meer!