Bijbel en Koran

Bijbel en Koran - Verdorven?
Volgens de Islam is de Koran niet alleen geloofwaardig: het is Gods enige onverdorven openbaring. Moslimgeleerden zeggen daarom dat de Koran, als die al met iets anders vergeleken mag worden, met Christus vergeleken moet worden, niet met de Bijbel. Maar de waarheid is dat de Bijbel geen menselijke, maar een aantoonbare goddelijke oorsprong heeft. Dat kan van de Koran niet gezegd worden. Bovendien staat de Koran, in tegenstelling tot de Bijbel, vol gebrekkige ethiek en feitelijke onjuistheden.

Bijbel en Koran - De profetieën vergeleken
Op de eerste plaats staat de Bijbel, in tegenstelling tot de Koran, vol met profetieën waarvan de vervulling niet kan worden toegeschreven aan toeval, goed giswerk of opzettelijk bedrog. Het is verrassend dat de voorspellende aard van vele Bijbelpassages in progressieve kringen ooit een populair argument tegen de betrouwbaarheid van de Bijbel was. Critici beweerden dat diverse passages pas veel later waren geschreven dan de Bijbelteksten zelf aangaven, omdat ze gebeurtenissen beschreven die soms pas honderden jaren later plaatsvonden. Zij concludeerden dat literaire bewerkingen na de gebeurtenissen de oorspronkelijke teksten hadden "bijgespijkerd".

Maar dat is gewoonweg onjuist. Zorgvuldig onderzoek bevestigt de voorspellende nauwkeurigheid van de Schrift. Omdat Christus het culminerende thema van het Oude Testament en het Levende Woord van het Nieuwe Testament is, mag het ons niet verbazen dat de meeste profetieën over Hem gaan. De vervulling van een groot aantal van deze profetieën kon onmogelijk door Jezus gepland worden, zoals Zijn afstamming van Abraham, Isaak en Jakob (Genesis 12:3; 17:19; Matteüs 1:1-2; Handelingen 3:25), Zijn geboorte in Bethlehem (Micha 5:2; Matteüs 2:1, 6), Zijn kruisiging naast criminelen (Jesaja 53:12; Matteüs 27:38; zie ook Lucas 22:37), de doorboring van Zijn handen en voeten aan het kruis (Psalm 22:17; Johannes 20:25), de soldaten die om Zijn kleren dobbelden (Psalm 22:18; Matteüs 27:35), de doorboring van Zijn zij (Zacharia 12:10; Johannes 19:34), Zijn ongebroken beenderen ten tijde van Zijn dood (Psalm 34:21; Johannes 19:33-37) en Zijn rustplaats bij de rijken (Jesaja 53:9; Matteüs 27:57-60).

In schril contrast hiermee bestaat er geen enkele voorspellende profetie die de goddelijke oorsprong van de Koran zou kunnen bewijzen. Hoewel de Koran een aantal zelfvervullende profetieën bevat, zoals Mohammeds voorspelling dat hij naar Mekka zou terugkeren (Soera 48:27), verschillen ze enorm van het soort profetieën dat we hierboven lieten zien. Andere profetieën, zoals Mohammeds voorspelling dat de Romeinen de Perzen bij Issus zouden verslaan (Soera 30:2-4), zijn niet echt indrukwekkend te noemen. In tegenstelling tot de bovengenoemde Bijbelse voorbeelden werd deze profetie niet in de verre toekomst vervuld en kan dus net zo zeer verklaard worden door goed giswerk of een nauwkeurige inschatting van de heersende militaire omstandigheden.

Bijbel en Koran - De ethiek vergeleken
Daarnaast staat de Koran vol twijfelachtige ethiek, vooral op het gebied van de gelijkheid van de vrouw. In Soera 4:3 ontving Mohammed zogenaamd een openbaring van God die het mannen toestond om "vrouwen [te huwen] die u behagen, twee of drie, of vier". Het is ironisch dat Mohammed zelf in Soera 33:50 een goddelijke toestemming bemachtigt om "elke gelovige vrouw" te huwen, "indien zij zich aan de profeet toevertrouwt als de profeet haar wenst te huwen". Dus hoewel andere mannen slechts tot vier vrouwen mochten huwen, kreeg Mohammed van Allah een goddelijke uitzondering om tenminste twaalf vrouwen te huwen. Een van deze vrouwen was Aïsja, met wie hij huwde toen zij pas twaalf jaar oud was (zie "The Life of Muhammad" door Mohammad Husein Haykal). Het is net zo verontrustend dat de Koran mannen het recht geeft om van hun vrouwen te scheiden, terwijl vrouwen datzelfde recht wordt onthouden. En dan is er Soera 4:34 dat mannen toestaat om hun vrouwen te "tuchtigen" (slaan) zodat zij weer "gehoorzaam" zullen zijn. Het is dan ook niet verwonderlijk dat passages in de Koran zoals Soera 40:55 Mohammed aansporen om "bescherming tegen uw zonde" te vragen. Daarentegen is de ethiek van Christus op elk gebied van het leven, inclusief de behandeling van vrouwen, zo onberispelijk dat hij met goed recht kon vragen: "Kan een van u mij van zonde beschuldigen?" (Johannes 8:46)

Bijbel en Koran - De nauwkeurigheid vergeleken
En tenslotte staat de Koran in tegenstelling tot de Bijbel vol met onjuistheden over feitelijke gebeurtenissen. Een klassiek voorbeeld hiervan is de ontkenning door de Koran van de kruisiging van Christus. Deze ontkenning die in Soera 4:157 is neergepend is expliciet en krachtig: "Zij doodden hem niet, noch kruisigden zij hem (ten dode), - doch het werd hun verward... en zij doodden hem gewis niet". Maar in werkelijkheid zijn het lijden en de kruisdood van Jezus, zoals in het Nieuwe Testament beschreven, enkele van de best bewezen feiten uit de oudheid. Zelfs in ons huidige wetenschappelijke tijdperk bestaat er onder de geleerden die het Nieuwe Testament bestuderen, zowel conservatief als progressief, bijna unanieme overeenstemming over het feit dat Jezus aan een Romeins kruis stierf.

Recente archeologische ontdekkingen bevestigen niet alleen de Bijbelse beschrijving van de Romeinse, waaronder de zogenaamde Steen van Pilatus en de begraafplaats van Kajafas, de hogepriester die de leiding had over het religieuze verhoor van Christus. Deze ontdekkingen zijn alom toegejuicht als overtuigende bevestigingen van de Bijbelse geschiedenis. Bovendien wijst de reactie van de Joden op de dood en de begrafenis van Jezus Christus op de werkelijkheid van het lege graf. De tegenstanders van Christus beweerden nooit dat er geen leeg graf was; zij beschuldigden zijn discipelen ervan het lichaam te hebben gestolen.

Een laatste opmerking moet hieraan worden toegevoegd. De ontkenning door de Koran van de kruisiging van Christus heeft geleid tot een groot aantal andere fouten. Vanuit het Islamitische perspectief werd Jezus nooit gekruisigd en werd hij dus nooit uit de dood opgewekt. In de Islamitische vertellingen liet God een dubbelganger van Jezus in Zijn plaats kruisigen. Het idee dat Judas degene was die op Jezus leek, is recentelijk in moslimkringen populair geworden door een Middeleeuws bedenksel met de titel "Het evangelie van Barnabas".

Bijbel en Koran - Conclusie
In het kort kan gezegd worden dat de afstand tussen de Islamitische Koran en de Christelijke Schrift oneindig is. Niet alleen staat de Bijbel door zijn profetische kracht ver boven de heilige boeken van enige andere godsdienst, ook worden er steeds nieuwe archeologische ontdekkingen gedaan die de betrouwbaarheid van de Schrift en de onbetrouwbaarheid van bedriegers aan het licht brengen. Gebrekkige ethiek en feitelijke onjuistheden tonen aan dat de Koran niet door God ingegeven is. In schril contrast hiermee zien we dat de ethiek en het feitelijk bewijs aantonen dat de Bijbel Goddelijk en niet menselijk van oorsprong is.

Hebreeën 1:1-3 zegt: "Op velerlei wijzen en langs velerlei wegen heeft God in het verleden tot de voorouders gesproken door de profeten, maar nu de tijd ten einde loopt heeft hij tot ons gesproken door zijn Zoon, die hij heeft aangewezen als enig erfgenaam en door wie hij de wereld heeft geschapen. In hem schittert Gods luister, hij is zijn evenbeeld, hij schraagt de schepping met zijn machtig woord; hij heeft, na de reiniging van de zonden te hebben voltrokken, plaatsgenomen aan de rechterzijde van Gods hemelse majesteit."

Leer meer!